De Stichting is ontstaan uit de Werkgroep behoud Elhorst/Vloedbelt die op 15 December 1981 werd opgericht met het doel om in eerste instantie trachten te voorkomen dat er in Zenderen een vuilstortlocatie zou worden geëxploiteerd. Deze Werkgroep bestond toen uit 13 personen.

Uit praktische overwegingen werd op 17-8-1989 de Werkgroep omgezet in een Stichting bestaande uit 3 personen waardoor o.a. werd voldaan aan de statuten van de Stichting. In de statuten van de Stichting wordt het volgende weergegeven: “De Stichting heeft ten doel het bevorderen van het behoud van gebied Elhorst/Vloedbelt te Zenderen als agrarisch, recreatief en natuurlijk landschap, in ieders belang en ten behoeve van het woon-en leefklimaat van de Zenderense bevolking in het bijzonder, alsmede het behoud van de beide daar aanwezige verzetsmonumenten op de huidige historisch bepaalde plaatsen.“ Het voordeel van een Stichting was o.a. dat nu ook subsidies konden worden aangevraagd. De Stichting heeft namelijk geen leden of sponsoren zodat de gemeenschap van Zenderen in voorkomende gevallen financiële hulp moet bieden. Vooral de griffiekosten bij beroepsprocedures vormden de hoogste kostenpost.

Zowel voor de Werkgroep als de Stichting fungeert vanaf het begin de Heer E.J.A. Mossel als voorzitter/coördinator.

Niet voorkomen kon worden dat, na enkele tientallen procedures tot in hoogste instantie, de vuilstortlocatie uiteindelijk toch in gebruik kon worden genomen. Dit gebeurde echter pas in 1994 als gevolg van de vele procedures. Bijkomend voordeel was dat door de stormachtige ontwikkelingen op afvalgebied, nieuwe wetgeving, wettelijke stortverboden en strengere milieuvoorschriften de stortlocatie al in 2000 werd gesloten vanwege gebrek aan te storten afval en vanwege enkele nog lopende procedures. Bij de opening in 1994 werd door de bestuurders al aangegeven dat de stortlocatie in feite al overbodig was.

Op 15 December 2006 heeft de Stichting behoud E/V haar 25-jarig jubileum, samen met de oorspronkelijke groep personen, in besloten kring gevierd.

In 2014 heeft de Stichting, indachtig haar statuten, de strijd opnieuw aangebonden met Twence die voornemens was om nu de afvalverwerkingslocatie te gebruiken om een mestverwerkingsinstallatie annex vergistingsinstallatie te exploiteren, daarnaast heeft Twence een verlaging van de vuilstortcapaciteit en tijdelijke opslag tot 95.000 ton per jaar aangevraagd. De destijds verleende milieuvergunning geldt voor onbepaalde tijd, dus ook nu nog.
Nu, in 2017, is de laatste procedure-fase aangebroken en is het wachten op de uitspraak in hoger beroep bij de Raad van State. Deze uitspraak zal bepalend zijn voor de toekomst. Verder beroep in Nederland op dit gebied is niet mogelijk.

E.J.A. Mossel