Al bijna 40 jaar is ze het gezicht van ons dorpsblad. Ze verzorgt de berichten die binnenkomen (vaak moet ze deze nog eerst uittypen), vervolgens wordt de volgorde bepaald en zo wordt er na wat knip- en plakwerk weer een mooie Vox afgeleverd.
Zo’n 40 jaar geleden nam Joke het stokje over van pater Felicius, die destijds bij een verkeersongeluk om het leven is gekomen. Joke wilde de paters niet in de kou laten staan.
De Vox werd toen nog helemaal uitgetypt. Alle copy werd handgeschreven aangeleverd. Een flinke klus iedere week weer. Voor dit typewerk ging Joke naar het klooster. Ook de stencilmachine stond daar. De paters waren hier niet zo erg gelukkig mee. De typemachine en ook de stencilmachine maakten nogal wat lawaai, wat voor een klooster waar stilte overheerste, erg storend was.
Toen dan ook in 1979 de pastorie aan de Boumanslaan gereedkwam, verhuisde de stencilmachine naar de pastorie en de typemachine naar huize Vermeulen.
In de beginjaren moest echt alle copy met de typemachine uitgewerkt worden. Met de komst van de computer veranderde dat. Er kwamen nu ook berichtjes binnen die al “klaar” waren. Vanaf dat moment moest er getypt, geknipt en geplakt worden om er een mooie Vox van te krijgen.
Jarenlang is dat prima gelukt. Zo’n 1600 exemplaren (40 jaar met gemiddeld 40 exemplaren) van de Vox zijn door Joke tot stand gekomen. Dit allemaal dankzij de aangeleverde berichten van u allen, de lezers van de Vox.
Joke geeft zelf aan dat haar manier van werken niet meer van deze tijd is en heeft de beslissing genomen een punt te zetten achter haar (grote) bijdrage voor de Vox.
Joke, namens alle lezers van de Vox willen we je heel hartelijk dankzeggen voor je enorme inzet. We zullen je vast nog missen.

Namens de redactie
Jan Maathuis, Betsy Paus